Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

To look upon with respect

  • 1 adspicio

    a-spĭcĭo ( adsp-, Jan; asp-, others except Halm, who uses both), spexi, spectum, 3, v. a. (aspexit = aspexerit, Plaut. As. 4, 1, 25), to look to or upon a person or thing, to behold, look at, see.
    I.
    Lit., constr. in the ante - class. per. sometimes with ad; but afterwards with the acc., with a finite clause, or absol.; in eccl. Lat., with in with acc., and super with acc.
    (α).
    With ad:

    aspice ad me,

    Plaut. Capt. 3, 4, 38:

    aspicient ad me,

    Vulg. Zach. 12, 10:

    aspicere ad terram,

    Plaut. Cist. 4, 2, 25:

    ad caelum,

    Vulg. 2 Macc. 7, 28:

    Aspice nunc ad sinisteram,

    Plaut. Merc. 5, 2, 38 (Ritschl, spice):

    ad Scrofam,

    Varr. R. R. 1, 2, 26; cf. the epitaph of Pacuvius: Adulescens, tametsi properas, te hoc saxum rogat, Ut se[se] aspicias, etc., ap. Gell. 1, 24 fin. —(b With acc.: Aspice hoc sublimen candens, Enn. ap. Cic. N. D. 2, 25, 65: templum Cereris, id. ap. Varr. L. L. 7, 2, 82: me, Pac. ap. Non. p. 470, 20: aspicite (me) religatum asperis Vinctumque saxis, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Plaut. As. 4, 1, 25:

    me huc aspice,

    id. Am. 2, 2, 118:

    faciem alicujus,

    id. Ps. 1, 2, 9.—In Plaut. twice with contra: aspiciam aliquem [p. 176] contra oculis, Cas. 5, 3, 2: Th. Aspicedum contra me. Tr. Aspexi. Th. Vides? Tr. Video, Most. 5, 1, 56; so,

    non audebat aspicere contra Deum,

    Vulg. Exod. 3, 6:

    formam alicujus aspicere,

    Ter. Heaut. 4, 5, 25:

    tergum alicujus,

    Vulg. Exod. 33, 8:

    aspicite ipsum: contuemini os, etc.,

    Cic. Sull. 27:

    me,

    Vulg. Job, 7, 8:

    sic obstupuerant, sic terram intuebantur, sic furtim non numquam inter se aspiciebant, etc.,

    Cic. Cat. 3, 5, 13; so Vulg. Jer. 4, 23:

    aspicis me iratus,

    Cic. Phil. 2, 30 fin.:

    hominis omnino aspiciendi potestatem eripere,

    id. Lael. 23, 87:

    ut nemo eorum forum aut publicum aspicere vellet,

    Liv. 9, 7, 11:

    aliquid rectis oculis,

    Suet. Aug. 16:

    Aspicit hanc torvis (oculis),

    Ov. M. 6, 34:

    aspiciunt oculis Superi mortalia justis,

    id. ib. 13, 70:

    aliquid oculis aequis,

    Verg. A. 4, 372:

    aspice vultus Ecce meos,

    Ov. M. 2, 92 al.:

    horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    aspice nos hoc tantum,

    look on us thus much only, Verg. A. 2, 690 Wagner: Aspice Felicem sibi non tibi, Romule, Sullam, poët. ap. Suet. Tib. 59.—In pass. (rare):

    unde aliqua pars aspici potest,

    Cic. Mil. 3:

    pulvis procul et arma adspiciebantur,

    Tac. H. 2, 68; id. G. 13:

    super triginta milia armatorum aspiciebantur,

    id. Agr. 29; 40; id. A. 3, 45; 11, 14:

    Septentrionem ibi adnotatum primā tantum parte noctis adspici,

    Plin. 2, 73, 75, § 185:

    quasi eum aspici nefas esset,

    Cic. Verr. 5, 67; 5, 187; id. Har. Resp. 8:

    adspici humana exta nefas habetur,

    Plin. 28, 1, 2, § 5.—
    (γ).
    Absol.:

    Vide amabo, si non, quom aspicias, os inpudens videtur,

    Ter. Eun. 5, 1, 22:

    postquam aspexi, ilico Cognovi,

    id. Heaut. 4, 1, 43.—
    (δ).
    With in with acc.:

    in terram aspicere,

    Vulg. Psa. 101, 20; ib. Isa. 5, 30:

    in caelum,

    ib. Matt. 14, 9.—
    (ε).
    With super with acc.:

    super castra aspicere,

    Vulg. Judith, 9, 7 al. —
    B.
    Transf.
    1.
    a.. Of things in space, to look toward, lie toward:

    tabulatum aspiciat meridiem,

    Col. 8, 8, 2:

    cryptoporticus non aspicere vineas, sed tangere videtur,

    Plin. Ep. 5, 6, 29:

    ea pars Britanniae, quae Hiberniam aspicit,

    Tac. Agr. 24:

    terra umidior quā Gallias, ventosior quā Noricum aspicit,

    id. G. 5.—
    b.
    Of persons:

    nobilissimi totius Britanniae eoque in ipsis penetralibus siti nec servientium litora aspicientes,

    Tac. Agr. 30.—
    2.
    With the access. idea of purpose (cf.: adeo, aggredior, etc.), to look upon something in order to consider or examine it; and in gen. to consider, survey, inspect (freq. in Liv.):

    hujus ut aspicerent opus admirabile,

    Ov. M. 6, 14:

    Boeotiam atque Euboeam aspicere jussi,

    Liv. 42, 37:

    in Boeotiā aspiciendae res,

    id. 42, 67 fin.:

    Ap. Claudium legatum ad eas res aspiciendas componendasque senatus misit,

    id. 42, 5; 26, 51; 32, 5 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.: sic in oratione Crassi divitias atque ornamenta ejus ingenii per quaedam involucra perspexi;

    sed ea cum contemplari cuperem, vix aspiciendi potestas fuit,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim, vestigia ingressumque vix viderim,

    observed, noticed, id. ib. 1, 35, 161:

    in auctorem fidei,

    Vulg. Heb. 12, 2:

    in remunerationem,

    ib. ib. 11, 26.—So esp., to examine, reflect upon, to consider, weigh, ponder (most freq. in the imperat.: aspice, see, ponder, consider, etc.).
    a.
    With acc.:

    Postea [tu] aspicito meum, quando ego tuum inspectavero,

    Plaut. Rud. 3, 4, 50:

    neque tanta (est) in rebus obscuritas, ut eas non penitus vir ingenio cernat, si modo (eas) aspexerit,

    attends to them, Cic. de Or. 3, 31, 124: aspice, ait, Perseu, nostrae primordia gentis, Ov M. 5, 190.—
    b.
    With a finite clause.
    (α).
    In the subj.:

    qui semel aspexit, quantum dimissa petitis Praestent, etc.,

    has weighed, considered, Hor. Ep. 1, 7, 96:

    aspiciebant, quomodo turba jactaret aes etc.,

    Vulg. Marc. 12, 41:

    aspiciebant, ubi (Jesus) poneretur,

    ib. ib. 15, 47:

    Quin tu illam aspice, ut placide adcubat,

    Plaut. Most. 3, 2, 168:

    quin aspice, quantum Aggrediare nefas,

    Ov. M. 7, 70:

    Aspice, venturo laetentur ut omnia saeclo!

    Verg. E. 4, 52:

    Aspice, Plautus Quo pacto partes tutetur amantis ephebi, ut patris attenti... Quantus sit dossennus,

    Hor. Ep. 2, 1, 170 sqq.:

    Aspice, num mage sit nostrum penetrabile telum,

    Verg. A. 10, 481:

    aspice, si quid loquamur,

    Hor. Ep. 1, 17, 4 sq.:

    Aspice, qui coeant populi,

    Verg. A. 8, 385:

    Qualem commendes, etiam atque etiam aspice,

    Hor. Ep. 1, 18, 76: aspice, Quanto cum fastu, quanto molimine circumspectemus etc., id. ib. 2, 2, 92.—
    (β).
    In the indic. (rare):

    Aspice, ut antrum Silvestris raris sparsit labrusca racemis,

    Verg. E. 5, 6:

    Aspice, ut insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,

    id. A. 6, 855:

    quantas ostentant, aspice, vires,

    id. ib. 6, 771:

    Aspice, quem gloria extulerat,

    id. Cat. 12, 1:

    aspicite, quae fecit nobiscum,

    Vulg. Tob. 13, 6.—Also, to take into consideration, to have in view:

    si genus aspicitur, Saturnum prima parentem Feci,

    Ov. F. 6, 29.—
    B.
    Esp.
    1.
    To look upon with respect, admiration:

    erat in classe Chabrias privatus, sed eum magis milites quam qui praeerant, aspiciebant,

    Nep. Chabr. 4, 1.—
    2.
    Aliquem, to look one boldly in the face, to meet his glance:

    Lacedaemonii, quos nemo Boeotiorum ausus fuit aspicere in acie,

    Nep. Epam. 8, 3 (cf. supra, I., the passage from Suet. Aug. 16). —
    3.
    Lumen aspicere, to see the light for to live:

    odi celebritatem, fugio homines, lucem aspicere vix possum,

    Cic. Att. 3, 7; id. Brut. 3, 12; cf. the foll. number fin.
    4.
    Ad inchoative (as in addubito, addormio, aduro, etc.), to get a sight of, to see, perceive, descry:

    perii, si me aspexerit,

    Plaut. Am. 1, 1, 164:

    forte unam aspicio adulescentulam,

    Ter. And. 1, 1, 91; id. Ad. 3, 3, 19:

    respexit et equum alacrem laetus aspexit,

    Cic. Div. 1, 33, 73; so id. Har. Resp. 1, 2:

    tum vero Phaëthon cunctis e partibus orbem Aspicit accensum,

    Ov. M. 2, 228; 7, 651:

    aspicit hanc visamque vocat,

    id. ib. 2, 443; 2, 714; 3, 69; 3, 356; 3, 486; 7, 384;

    7, 791 et saep.: Quem simul aspexit scabrum intonsumque,

    Hor. Ep. 1, 7, 90.—Hence trop.: lumen aspicere, to see the light for to be born:

    ut propter quos hanc suavissimam lucem aspexerit, eos indignissime luce privārit,

    Cic. Rosc. Am. 22 fin.; cf. supra, II. B. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > adspicio

  • 2 aspicio

    a-spĭcĭo ( adsp-, Jan; asp-, others except Halm, who uses both), spexi, spectum, 3, v. a. (aspexit = aspexerit, Plaut. As. 4, 1, 25), to look to or upon a person or thing, to behold, look at, see.
    I.
    Lit., constr. in the ante - class. per. sometimes with ad; but afterwards with the acc., with a finite clause, or absol.; in eccl. Lat., with in with acc., and super with acc.
    (α).
    With ad:

    aspice ad me,

    Plaut. Capt. 3, 4, 38:

    aspicient ad me,

    Vulg. Zach. 12, 10:

    aspicere ad terram,

    Plaut. Cist. 4, 2, 25:

    ad caelum,

    Vulg. 2 Macc. 7, 28:

    Aspice nunc ad sinisteram,

    Plaut. Merc. 5, 2, 38 (Ritschl, spice):

    ad Scrofam,

    Varr. R. R. 1, 2, 26; cf. the epitaph of Pacuvius: Adulescens, tametsi properas, te hoc saxum rogat, Ut se[se] aspicias, etc., ap. Gell. 1, 24 fin. —(b With acc.: Aspice hoc sublimen candens, Enn. ap. Cic. N. D. 2, 25, 65: templum Cereris, id. ap. Varr. L. L. 7, 2, 82: me, Pac. ap. Non. p. 470, 20: aspicite (me) religatum asperis Vinctumque saxis, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Plaut. As. 4, 1, 25:

    me huc aspice,

    id. Am. 2, 2, 118:

    faciem alicujus,

    id. Ps. 1, 2, 9.—In Plaut. twice with contra: aspiciam aliquem [p. 176] contra oculis, Cas. 5, 3, 2: Th. Aspicedum contra me. Tr. Aspexi. Th. Vides? Tr. Video, Most. 5, 1, 56; so,

    non audebat aspicere contra Deum,

    Vulg. Exod. 3, 6:

    formam alicujus aspicere,

    Ter. Heaut. 4, 5, 25:

    tergum alicujus,

    Vulg. Exod. 33, 8:

    aspicite ipsum: contuemini os, etc.,

    Cic. Sull. 27:

    me,

    Vulg. Job, 7, 8:

    sic obstupuerant, sic terram intuebantur, sic furtim non numquam inter se aspiciebant, etc.,

    Cic. Cat. 3, 5, 13; so Vulg. Jer. 4, 23:

    aspicis me iratus,

    Cic. Phil. 2, 30 fin.:

    hominis omnino aspiciendi potestatem eripere,

    id. Lael. 23, 87:

    ut nemo eorum forum aut publicum aspicere vellet,

    Liv. 9, 7, 11:

    aliquid rectis oculis,

    Suet. Aug. 16:

    Aspicit hanc torvis (oculis),

    Ov. M. 6, 34:

    aspiciunt oculis Superi mortalia justis,

    id. ib. 13, 70:

    aliquid oculis aequis,

    Verg. A. 4, 372:

    aspice vultus Ecce meos,

    Ov. M. 2, 92 al.:

    horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    aspice nos hoc tantum,

    look on us thus much only, Verg. A. 2, 690 Wagner: Aspice Felicem sibi non tibi, Romule, Sullam, poët. ap. Suet. Tib. 59.—In pass. (rare):

    unde aliqua pars aspici potest,

    Cic. Mil. 3:

    pulvis procul et arma adspiciebantur,

    Tac. H. 2, 68; id. G. 13:

    super triginta milia armatorum aspiciebantur,

    id. Agr. 29; 40; id. A. 3, 45; 11, 14:

    Septentrionem ibi adnotatum primā tantum parte noctis adspici,

    Plin. 2, 73, 75, § 185:

    quasi eum aspici nefas esset,

    Cic. Verr. 5, 67; 5, 187; id. Har. Resp. 8:

    adspici humana exta nefas habetur,

    Plin. 28, 1, 2, § 5.—
    (γ).
    Absol.:

    Vide amabo, si non, quom aspicias, os inpudens videtur,

    Ter. Eun. 5, 1, 22:

    postquam aspexi, ilico Cognovi,

    id. Heaut. 4, 1, 43.—
    (δ).
    With in with acc.:

    in terram aspicere,

    Vulg. Psa. 101, 20; ib. Isa. 5, 30:

    in caelum,

    ib. Matt. 14, 9.—
    (ε).
    With super with acc.:

    super castra aspicere,

    Vulg. Judith, 9, 7 al. —
    B.
    Transf.
    1.
    a.. Of things in space, to look toward, lie toward:

    tabulatum aspiciat meridiem,

    Col. 8, 8, 2:

    cryptoporticus non aspicere vineas, sed tangere videtur,

    Plin. Ep. 5, 6, 29:

    ea pars Britanniae, quae Hiberniam aspicit,

    Tac. Agr. 24:

    terra umidior quā Gallias, ventosior quā Noricum aspicit,

    id. G. 5.—
    b.
    Of persons:

    nobilissimi totius Britanniae eoque in ipsis penetralibus siti nec servientium litora aspicientes,

    Tac. Agr. 30.—
    2.
    With the access. idea of purpose (cf.: adeo, aggredior, etc.), to look upon something in order to consider or examine it; and in gen. to consider, survey, inspect (freq. in Liv.):

    hujus ut aspicerent opus admirabile,

    Ov. M. 6, 14:

    Boeotiam atque Euboeam aspicere jussi,

    Liv. 42, 37:

    in Boeotiā aspiciendae res,

    id. 42, 67 fin.:

    Ap. Claudium legatum ad eas res aspiciendas componendasque senatus misit,

    id. 42, 5; 26, 51; 32, 5 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.: sic in oratione Crassi divitias atque ornamenta ejus ingenii per quaedam involucra perspexi;

    sed ea cum contemplari cuperem, vix aspiciendi potestas fuit,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim, vestigia ingressumque vix viderim,

    observed, noticed, id. ib. 1, 35, 161:

    in auctorem fidei,

    Vulg. Heb. 12, 2:

    in remunerationem,

    ib. ib. 11, 26.—So esp., to examine, reflect upon, to consider, weigh, ponder (most freq. in the imperat.: aspice, see, ponder, consider, etc.).
    a.
    With acc.:

    Postea [tu] aspicito meum, quando ego tuum inspectavero,

    Plaut. Rud. 3, 4, 50:

    neque tanta (est) in rebus obscuritas, ut eas non penitus vir ingenio cernat, si modo (eas) aspexerit,

    attends to them, Cic. de Or. 3, 31, 124: aspice, ait, Perseu, nostrae primordia gentis, Ov M. 5, 190.—
    b.
    With a finite clause.
    (α).
    In the subj.:

    qui semel aspexit, quantum dimissa petitis Praestent, etc.,

    has weighed, considered, Hor. Ep. 1, 7, 96:

    aspiciebant, quomodo turba jactaret aes etc.,

    Vulg. Marc. 12, 41:

    aspiciebant, ubi (Jesus) poneretur,

    ib. ib. 15, 47:

    Quin tu illam aspice, ut placide adcubat,

    Plaut. Most. 3, 2, 168:

    quin aspice, quantum Aggrediare nefas,

    Ov. M. 7, 70:

    Aspice, venturo laetentur ut omnia saeclo!

    Verg. E. 4, 52:

    Aspice, Plautus Quo pacto partes tutetur amantis ephebi, ut patris attenti... Quantus sit dossennus,

    Hor. Ep. 2, 1, 170 sqq.:

    Aspice, num mage sit nostrum penetrabile telum,

    Verg. A. 10, 481:

    aspice, si quid loquamur,

    Hor. Ep. 1, 17, 4 sq.:

    Aspice, qui coeant populi,

    Verg. A. 8, 385:

    Qualem commendes, etiam atque etiam aspice,

    Hor. Ep. 1, 18, 76: aspice, Quanto cum fastu, quanto molimine circumspectemus etc., id. ib. 2, 2, 92.—
    (β).
    In the indic. (rare):

    Aspice, ut antrum Silvestris raris sparsit labrusca racemis,

    Verg. E. 5, 6:

    Aspice, ut insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,

    id. A. 6, 855:

    quantas ostentant, aspice, vires,

    id. ib. 6, 771:

    Aspice, quem gloria extulerat,

    id. Cat. 12, 1:

    aspicite, quae fecit nobiscum,

    Vulg. Tob. 13, 6.—Also, to take into consideration, to have in view:

    si genus aspicitur, Saturnum prima parentem Feci,

    Ov. F. 6, 29.—
    B.
    Esp.
    1.
    To look upon with respect, admiration:

    erat in classe Chabrias privatus, sed eum magis milites quam qui praeerant, aspiciebant,

    Nep. Chabr. 4, 1.—
    2.
    Aliquem, to look one boldly in the face, to meet his glance:

    Lacedaemonii, quos nemo Boeotiorum ausus fuit aspicere in acie,

    Nep. Epam. 8, 3 (cf. supra, I., the passage from Suet. Aug. 16). —
    3.
    Lumen aspicere, to see the light for to live:

    odi celebritatem, fugio homines, lucem aspicere vix possum,

    Cic. Att. 3, 7; id. Brut. 3, 12; cf. the foll. number fin.
    4.
    Ad inchoative (as in addubito, addormio, aduro, etc.), to get a sight of, to see, perceive, descry:

    perii, si me aspexerit,

    Plaut. Am. 1, 1, 164:

    forte unam aspicio adulescentulam,

    Ter. And. 1, 1, 91; id. Ad. 3, 3, 19:

    respexit et equum alacrem laetus aspexit,

    Cic. Div. 1, 33, 73; so id. Har. Resp. 1, 2:

    tum vero Phaëthon cunctis e partibus orbem Aspicit accensum,

    Ov. M. 2, 228; 7, 651:

    aspicit hanc visamque vocat,

    id. ib. 2, 443; 2, 714; 3, 69; 3, 356; 3, 486; 7, 384;

    7, 791 et saep.: Quem simul aspexit scabrum intonsumque,

    Hor. Ep. 1, 7, 90.—Hence trop.: lumen aspicere, to see the light for to be born:

    ut propter quos hanc suavissimam lucem aspexerit, eos indignissime luce privārit,

    Cic. Rosc. Am. 22 fin.; cf. supra, II. B. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > aspicio

  • 3 Respiciens

    rē-spĭcĭo, spexi, spectum, 3 (old form of subj. perf. respexis, Plaut. Aul. 1, 1, 19; id. Most. 2, 2, 90; id. Rud. 3, 3, 16), v. n. and a., to look back or behind, to look about, look; to see behind one; to look back upon, to look at, look to or for any thing (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr.:

    respicere quasi retro aspicere, Varro Manio: sedens... neque post respiciens, neque ante prospiciens,

    Non. p. 442, 31 sq. (cf. infra, b):

    longe retro respicere non possunt,

    Cic. Tusc. 5, 2, 6; Liv. 21, 22, 7; cf. Cic. Div. 1, 24, 49:

    subito exaudivit hinnitum respexitque et equum alacrem laetus aspexit,

    id. ib. 1, 33 fin.: Er. Ergasilum qui vocat? He. Respice... respice ad me, Plaut. Capt. 4, 2, 54 sq.:

    huc ad aliquem,

    id. Trin. 4, 3, 61; so,

    ad aliquem,

    id. Curc. 1, 2, 20; id. Cas. 3, 5, 10; id. Ps. 1, 3, 16; id. Poen. 4, 2, 35; id. Truc. 2, 2, 2; Ter. And. 2, 5, 6; id. Phorm. 5, 1, 13 al.; cf.:

    nocte ad oppidum,

    Cic. Div. 1, 32, 69:

    patriae ad oras,

    Ov. M. 11, 547:

    ad libellos,

    Quint. 10, 7, 31; 11, 2, 45; Ter. Eun. 2, 3, 51:

    ad laevam,

    Plaut. Mil. 2, 4, 8:

    in aliquem,

    App. M. 2, p. 118:

    huc,

    Plaut. Ps. 1, 3, 30; id. Rud. 3, 4, 2; id. Truc. 1, 2, 20; 21:

    tanta militum virtus fuit, ut non modo de vallo decederet nemo, sed paene ne respiceret quidem quisquam,

    Caes. B. G. 5, 43:

    transque caput jace, nec respexeris,

    Verg. E. 8, 102:

    respicit Aeneas subito,

    id. A. 6, 548:

    a tergo,

    id. ib. 8, 697:

    quod respicere vetitus est,

    Liv. 21, 22.—
    (β).
    Act. (in lit. sense rare in good prose, but freq. in all styles in the trop. signif.; v. infra, II.):

    ipsi Respiciunt atram in nimbo volitare favillam,

    look back on, see behind them, Verg. A. 5, 666:

    modo Prospicit occasus, interdum respicit ortus,

    Ov. M. 2, 190:

    respice me et relinque egentem parasitum,

    Plaut. Stich. 2, 2, 7:

    repudia istos comites atque hoc respice et revortere,

    id. Merc. 5, 2, 30:

    proxima respiciens signa,

    Caes. B. C. 2, 39; cf.

    Caesarem,

    id. ib. 3, 91:

    (Hannibalem) respexisse saepe Italiae litora,

    Liv. 30, 20, 7:

    nec prius amissam (Creüsam) respexi animumve reflexi, Quam, etc.,

    Verg. A. 2. 741; id. G. 4, 491; Ov. M. 11, 66; cf.:

    ut stetit et frustra absentem respexit amicum,

    Verg. A. 9, 389:

    instantem tergo Cloanthum,

    id. ib. 5, 168:

    donec versas ad litora puppes Respiciunt,

    id. ib. 10, 269; cf. id. ib. 5, 666:

    oculis pignora cara,

    Ov. Tr. 1, 3, 60: medio cum Sol altissimus orbe Tantum respiceret, quantum superesse videret, looked back upon, i. e. had already passed over, id. M. 11, 354. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to look, have regard, turn attention.
    (α).
    Neutr.:

    neque se in multa simul intendere animus totum potest: et, quocumque respexit, desinit intueri, quod propositum erat,

    at whatsoever it looks, Quint. 10, 3, 23:

    si propter singula verba ad singulas formas respiciendum erit,

    id. 11, 2, 26; cf.:

    non respiciendum ad haec,

    id. 7, 10, 14:

    M. Bibulus cuncta administrabat: ad hunc summa imperii respiciebat,

    looked to him, was centred in him, Caes. B. C. 3, 5 fin.; cf.:

    periculum (emptionis) ad venditorem respicere,

    Dig. 18, 6, 4 (with ad venditorem pertinere). —
    (β).
    Act., to look at, regard, look to:

    quom respicias immensi temporis omne Praeteritum spatium,

    Lucr. 3, 854; cf.:

    quoad longissime potest mens mea respicere spatium praeteriti temporis,

    Cic. Arch. 1, 1: cum vastitatem Italiae respexerint, Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 1: subsidia, quae respicerent in re trepidā, etc., which they might look to, i. e. from which they might expect aid, Liv. 4, 46; cf.:

    ne respicere spem ullam ab Romanis posset,

    id. 4, 17:

    respicere exemplar vitae morumque jubebo Doctum imitatorem,

    to look at, have in his eye, Hor. A. P. 317:

    de te pendentis, te respicientis amici,

    id. Ep. 1, 1, 105. — With rel.-clause:

    quid sit prius actum, respicere aetas Nostra nequit, nisi, etc.,

    Lucr. 5, 1446; cf. id. 3, 972:

    respiciens, an vera soror,

    Val. Fl. 6, 661.—
    B.
    Pregn., to look at with solicitude, i. e. to have a care for, regard, be mindful of, consider, respect, etc. (in this sense mostly act.; cf. provideo).
    1.
    Of a protecting deity:

    di homines respiciunt,

    Plaut. Rud. 5, 2, 29:

    deus respiciet nos aliquis,

    id. Bacch. 4, 2, 39; Ter. Phorm. 5, 3, 34; id. Hec. 5, 2, 6:

    nisi quis nos deus respexerit,

    Cic. Att. 1, 16, 6: [p. 1581] Sive neglectum genus et nepotes Respicis auctor, Hor. C. 1, 2, 36; Verg. E. 1, 28:

    nisi idem deus, qui, etc., respexerit rem publicam,

    Cic. Att. 7, 1, 2:

    et me et te, nisi quid dī respiciunt, perdidi,

    Ter. And. 4, 1, 19.— Hence, Rēspĭcĭens, the Provident, an epithet of Fortuna:

    ad opem ferendam,

    Cic. Leg. 2, 11, 28; Inscr. Orell. 477; 1766.—

    Rarely, in a bad sense, of an avenging deity: at vos, devota capita, respiciant di perjuriorum vindices,

    may they remember it against you, Just. 14, 4, 10.—
    2.
    Of persons that have a care or regard for any thing:

    hercle alius nemo respicit nos,

    Ter. Ad. 3, 2, 55; so,

    aliquem,

    Plaut. Truc. 2, 3, 19; id. Aul. 2, 2, 54:

    age, me in tuis secundis respice,

    Ter. And. 5, 6, 11; id. Ad. 5, 8, 9:

    miseros aratores,

    Cic. Verr. 2, 3, 10, § 26; Caes. B. G. 7, 77:

    sin Caesarem respiciant,

    id. B. C. 1, 1; Mart. 10, 10, 5:

    non Pylium Nestora respicis,

    Hor. C. 1, 15, 22:

    quantum quisque ferat respiciendus erit,

    Ov. Am. 1, 8, 38: mox deos respexere;

    restitui Capitolium placuit,

    bethought themselves of, Tac. H. 4, 4:

    aetatem tuam,

    Ter. Phorm. 2, 3, 87:

    populi Romani commoda (with prospicere),

    Cic. Verr. 2, 3, 55, § 127:

    salutem cum meam tum aliorum,

    id. Planc 38, 91; cf. Caes. B. C. 1, 5:

    rem publicam,

    Cic. Phil. 2, 46, 118; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3:

    mala sua,

    Lucr. 4, 1159 et saep. —With se, to think of or have regard for one ' s self, Plaut. Ps. 2, 2, 18; Ter. Heaut. 1, 1, 18; 5, 1, 46; Cic. Fin. 2, 24, 79; id. pro Scaur. Fragm. 41, p. 267 Orell.: quod si Caesar se respexerit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 8.—With ad (Quintilian):

    ad utilitatem Ligarii respicit,

    looks to the advantage of, Quint. 9, 2, 28; so,

    modice ad hanc partem,

    id. 9, 4, 36:

    Graecas litteras (corresp. to studere Latinis),

    id. 1, 12, 6:

    saepius ad curam rerum ab elocutione,

    id. 10, 1, 120.—With an abstr. subj.:

    si quid pietas antiqua labores Respicit humanos,

    Verg. A. 5, 689.— With object-clause, to observe, perceive, notice:

    respicio nihili meam vos gratiam facere,

    Plaut. Curc. 1, 2, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > Respiciens

  • 4 respicio

    rē-spĭcĭo, spexi, spectum, 3 (old form of subj. perf. respexis, Plaut. Aul. 1, 1, 19; id. Most. 2, 2, 90; id. Rud. 3, 3, 16), v. n. and a., to look back or behind, to look about, look; to see behind one; to look back upon, to look at, look to or for any thing (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr.:

    respicere quasi retro aspicere, Varro Manio: sedens... neque post respiciens, neque ante prospiciens,

    Non. p. 442, 31 sq. (cf. infra, b):

    longe retro respicere non possunt,

    Cic. Tusc. 5, 2, 6; Liv. 21, 22, 7; cf. Cic. Div. 1, 24, 49:

    subito exaudivit hinnitum respexitque et equum alacrem laetus aspexit,

    id. ib. 1, 33 fin.: Er. Ergasilum qui vocat? He. Respice... respice ad me, Plaut. Capt. 4, 2, 54 sq.:

    huc ad aliquem,

    id. Trin. 4, 3, 61; so,

    ad aliquem,

    id. Curc. 1, 2, 20; id. Cas. 3, 5, 10; id. Ps. 1, 3, 16; id. Poen. 4, 2, 35; id. Truc. 2, 2, 2; Ter. And. 2, 5, 6; id. Phorm. 5, 1, 13 al.; cf.:

    nocte ad oppidum,

    Cic. Div. 1, 32, 69:

    patriae ad oras,

    Ov. M. 11, 547:

    ad libellos,

    Quint. 10, 7, 31; 11, 2, 45; Ter. Eun. 2, 3, 51:

    ad laevam,

    Plaut. Mil. 2, 4, 8:

    in aliquem,

    App. M. 2, p. 118:

    huc,

    Plaut. Ps. 1, 3, 30; id. Rud. 3, 4, 2; id. Truc. 1, 2, 20; 21:

    tanta militum virtus fuit, ut non modo de vallo decederet nemo, sed paene ne respiceret quidem quisquam,

    Caes. B. G. 5, 43:

    transque caput jace, nec respexeris,

    Verg. E. 8, 102:

    respicit Aeneas subito,

    id. A. 6, 548:

    a tergo,

    id. ib. 8, 697:

    quod respicere vetitus est,

    Liv. 21, 22.—
    (β).
    Act. (in lit. sense rare in good prose, but freq. in all styles in the trop. signif.; v. infra, II.):

    ipsi Respiciunt atram in nimbo volitare favillam,

    look back on, see behind them, Verg. A. 5, 666:

    modo Prospicit occasus, interdum respicit ortus,

    Ov. M. 2, 190:

    respice me et relinque egentem parasitum,

    Plaut. Stich. 2, 2, 7:

    repudia istos comites atque hoc respice et revortere,

    id. Merc. 5, 2, 30:

    proxima respiciens signa,

    Caes. B. C. 2, 39; cf.

    Caesarem,

    id. ib. 3, 91:

    (Hannibalem) respexisse saepe Italiae litora,

    Liv. 30, 20, 7:

    nec prius amissam (Creüsam) respexi animumve reflexi, Quam, etc.,

    Verg. A. 2. 741; id. G. 4, 491; Ov. M. 11, 66; cf.:

    ut stetit et frustra absentem respexit amicum,

    Verg. A. 9, 389:

    instantem tergo Cloanthum,

    id. ib. 5, 168:

    donec versas ad litora puppes Respiciunt,

    id. ib. 10, 269; cf. id. ib. 5, 666:

    oculis pignora cara,

    Ov. Tr. 1, 3, 60: medio cum Sol altissimus orbe Tantum respiceret, quantum superesse videret, looked back upon, i. e. had already passed over, id. M. 11, 354. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to look, have regard, turn attention.
    (α).
    Neutr.:

    neque se in multa simul intendere animus totum potest: et, quocumque respexit, desinit intueri, quod propositum erat,

    at whatsoever it looks, Quint. 10, 3, 23:

    si propter singula verba ad singulas formas respiciendum erit,

    id. 11, 2, 26; cf.:

    non respiciendum ad haec,

    id. 7, 10, 14:

    M. Bibulus cuncta administrabat: ad hunc summa imperii respiciebat,

    looked to him, was centred in him, Caes. B. C. 3, 5 fin.; cf.:

    periculum (emptionis) ad venditorem respicere,

    Dig. 18, 6, 4 (with ad venditorem pertinere). —
    (β).
    Act., to look at, regard, look to:

    quom respicias immensi temporis omne Praeteritum spatium,

    Lucr. 3, 854; cf.:

    quoad longissime potest mens mea respicere spatium praeteriti temporis,

    Cic. Arch. 1, 1: cum vastitatem Italiae respexerint, Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 1: subsidia, quae respicerent in re trepidā, etc., which they might look to, i. e. from which they might expect aid, Liv. 4, 46; cf.:

    ne respicere spem ullam ab Romanis posset,

    id. 4, 17:

    respicere exemplar vitae morumque jubebo Doctum imitatorem,

    to look at, have in his eye, Hor. A. P. 317:

    de te pendentis, te respicientis amici,

    id. Ep. 1, 1, 105. — With rel.-clause:

    quid sit prius actum, respicere aetas Nostra nequit, nisi, etc.,

    Lucr. 5, 1446; cf. id. 3, 972:

    respiciens, an vera soror,

    Val. Fl. 6, 661.—
    B.
    Pregn., to look at with solicitude, i. e. to have a care for, regard, be mindful of, consider, respect, etc. (in this sense mostly act.; cf. provideo).
    1.
    Of a protecting deity:

    di homines respiciunt,

    Plaut. Rud. 5, 2, 29:

    deus respiciet nos aliquis,

    id. Bacch. 4, 2, 39; Ter. Phorm. 5, 3, 34; id. Hec. 5, 2, 6:

    nisi quis nos deus respexerit,

    Cic. Att. 1, 16, 6: [p. 1581] Sive neglectum genus et nepotes Respicis auctor, Hor. C. 1, 2, 36; Verg. E. 1, 28:

    nisi idem deus, qui, etc., respexerit rem publicam,

    Cic. Att. 7, 1, 2:

    et me et te, nisi quid dī respiciunt, perdidi,

    Ter. And. 4, 1, 19.— Hence, Rēspĭcĭens, the Provident, an epithet of Fortuna:

    ad opem ferendam,

    Cic. Leg. 2, 11, 28; Inscr. Orell. 477; 1766.—

    Rarely, in a bad sense, of an avenging deity: at vos, devota capita, respiciant di perjuriorum vindices,

    may they remember it against you, Just. 14, 4, 10.—
    2.
    Of persons that have a care or regard for any thing:

    hercle alius nemo respicit nos,

    Ter. Ad. 3, 2, 55; so,

    aliquem,

    Plaut. Truc. 2, 3, 19; id. Aul. 2, 2, 54:

    age, me in tuis secundis respice,

    Ter. And. 5, 6, 11; id. Ad. 5, 8, 9:

    miseros aratores,

    Cic. Verr. 2, 3, 10, § 26; Caes. B. G. 7, 77:

    sin Caesarem respiciant,

    id. B. C. 1, 1; Mart. 10, 10, 5:

    non Pylium Nestora respicis,

    Hor. C. 1, 15, 22:

    quantum quisque ferat respiciendus erit,

    Ov. Am. 1, 8, 38: mox deos respexere;

    restitui Capitolium placuit,

    bethought themselves of, Tac. H. 4, 4:

    aetatem tuam,

    Ter. Phorm. 2, 3, 87:

    populi Romani commoda (with prospicere),

    Cic. Verr. 2, 3, 55, § 127:

    salutem cum meam tum aliorum,

    id. Planc 38, 91; cf. Caes. B. C. 1, 5:

    rem publicam,

    Cic. Phil. 2, 46, 118; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3:

    mala sua,

    Lucr. 4, 1159 et saep. —With se, to think of or have regard for one ' s self, Plaut. Ps. 2, 2, 18; Ter. Heaut. 1, 1, 18; 5, 1, 46; Cic. Fin. 2, 24, 79; id. pro Scaur. Fragm. 41, p. 267 Orell.: quod si Caesar se respexerit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 8.—With ad (Quintilian):

    ad utilitatem Ligarii respicit,

    looks to the advantage of, Quint. 9, 2, 28; so,

    modice ad hanc partem,

    id. 9, 4, 36:

    Graecas litteras (corresp. to studere Latinis),

    id. 1, 12, 6:

    saepius ad curam rerum ab elocutione,

    id. 10, 1, 120.—With an abstr. subj.:

    si quid pietas antiqua labores Respicit humanos,

    Verg. A. 5, 689.— With object-clause, to observe, perceive, notice:

    respicio nihili meam vos gratiam facere,

    Plaut. Curc. 1, 2, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > respicio

  • 5 adspecto

    aspecto ( adsp-, Ritschl; asp-, Lachmann, Fleck., Rib., B. and K., Halm), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.], to look at attentively, with respect, desire, etc.
    I.
    Lit. (rare but class.): hicine est Telamon, quem aspectabant, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39:

    Quid me adspectas, stolide?

    Plaut. Am. 4, 2, 8:

    Estne ita ut tibi dixi? Adspecta et contempla,

    Plaut. Ep. 5, 1, 16; id. As. 5, 1, 13; id. Am. 1, 1, 114: Quid me aspectas? Quid taces? Ter Eun. 3, 5, 12: Quid me aspectas? * Cic. Planc. 42 Illum aspectari, claro qui incedit honore, is gazed upon, * Lucr. 3, 76: Et stabula aspectans regnis excessit avitis, and looking back upon ( with regret), etc., Verg. G. 3, 228; id. A. 6, 186; 10, 251.—
    II.
    Trop.
    A.
    To observe, regard, pay attention to a thing jussa principis aspectare, Tac. A. 1, 4.—
    B.
    Of places as objects, to look towards, overlook, lie towards (cf. specto) collis, qui adversas aspectat desuper arces, Verg. A. 1, 420:

    mare, quod Hiberniam insulam aspectat,

    Tac. A. 12, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > adspecto

  • 6 aspecto

    aspecto ( adsp-, Ritschl; asp-, Lachmann, Fleck., Rib., B. and K., Halm), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.], to look at attentively, with respect, desire, etc.
    I.
    Lit. (rare but class.): hicine est Telamon, quem aspectabant, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39:

    Quid me adspectas, stolide?

    Plaut. Am. 4, 2, 8:

    Estne ita ut tibi dixi? Adspecta et contempla,

    Plaut. Ep. 5, 1, 16; id. As. 5, 1, 13; id. Am. 1, 1, 114: Quid me aspectas? Quid taces? Ter Eun. 3, 5, 12: Quid me aspectas? * Cic. Planc. 42 Illum aspectari, claro qui incedit honore, is gazed upon, * Lucr. 3, 76: Et stabula aspectans regnis excessit avitis, and looking back upon ( with regret), etc., Verg. G. 3, 228; id. A. 6, 186; 10, 251.—
    II.
    Trop.
    A.
    To observe, regard, pay attention to a thing jussa principis aspectare, Tac. A. 1, 4.—
    B.
    Of places as objects, to look towards, overlook, lie towards (cf. specto) collis, qui adversas aspectat desuper arces, Verg. A. 1, 420:

    mare, quod Hiberniam insulam aspectat,

    Tac. A. 12, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > aspecto

  • 7 intueor

    in-tŭĕor, ĭtus, 2, v. dep. (in tmesi:

    inque tueri,

    Lucr. 4, 713; archaic form indo tuetur, Enn. ap. Non. 378, 18 = Ann. 73 Vahl.;

    and intuor,

    Plaut. Most. 3, 2, 150; Ter. Heaut. 2, 4, 23; Turp. ap. Non. 470, 30; Sen. Hippol. 898, and in the act. form intŭo, ĕre, Commod. 31, 1; 39, 5), to look at, upon, or towards (syn.: adspicio, contemplor, specto).
    I.
    Lit., constr. with simple acc., or in and acc.
    (α).
    With simple acc.:

    terram intuens modeste,

    Ter. Eun. 3, 5, 32:

    solem,

    Cic. Rep. 6, 18, 19; id. Tusc. 1, 30, 73:

    aliquid oculis,

    id. Fam. 5, 17, 4:

    ornamenta rei publicae,

    id. Prov. Cons. 9, 22:

    cum intueor et contemplor unumquemque vestrum,

    id. Planc. 1:

    huc atque illuc,

    id. de Or. 1, 40: lasciviam piscium, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

    terram,

    Cic. Cat. 3, 5, 13:

    me omnes intueri,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    ora omnium atque oculos,

    id. Mil. 16, 42:

    quid, ut noverca, me intueris?

    Hor. Epod. 5, 9:

    faciem alicujus,

    Nep. Ages. 8, 1:

    caelum,

    Suet. Aug. 17:

    nutum illius diligenter,

    to watch, Cic. Tusc. 5, 21, 61.—

    Of situation: cubiculum montes intuentur,

    Plin. Ep. 5, 6, 28.—
    (β).
    With in and acc.:

    in speciem rerum intuens,

    Cic. Univ. 10:

    in te intuens,

    id. Brut. 97, 331.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, to regard, observe, contemplate, consider, give attention to.
    (α).
    With acc. (so most freq.):

    ut tota mente Crassum atque omni animo intueretur,

    Cic. de Or. 2, 21, 89; cf.:

    intentis oculis omnes rei publicae partes,

    id. Agr. 2, 28:

    voluntatem eorum qui audiunt,

    id. Or. 8, 24:

    mentis acies seipsam intuens,

    id. Tusc. 1, 30:

    oratores,

    id. de Or. 1, 34, 156: potius, quid se facere par esset, intuebatur, quam quid alii laudaturi forent. he regarded more, had more respect for, Nep. Att. 9, 5; cf. id. Them. 7, 6:

    rationem,

    Quint. 3, 6, 83; 3, 8, 35 al.:

    tempestatem impendentem,

    Cic. Sest. 9:

    id ille intuens,

    Nep. Alcib. 4, 1. — In pass. part.:

    intuendum quid affectet quisque,

    Quint. 5, 10, 28:

    non tam veteranos intuendos nobis,

    Cic. Phil. 11, 15, 39.—
    (β).
    With adv.:

    quo intuens,

    Cic. de Or. 1, 34, 145.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in summos homines,

    Cic. de Or. 1, 2, 6:

    tu in tuā mtuens te continebis,

    id. Tusc. 2, 13, 31:

    in aliquod majus malum,

    id. ib. 3, 13, 28; id. Univ. 10 init.; Plin. Pan. 58, 8.—
    (δ).
    With ad (rare):

    ad finiendum bellum,

    Liv. 36, 45.—
    B.
    Esp., to regard with admiration, admire, wonder at:

    Graeci sic te intuebuntur, ut quendam ex annalium memoria esse delapsum putent,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 2, § 7:

    sicut aliquem de caelo delapsum,

    id. de Imp. Pomp. 14, 41.
    intueri, in pass.
    sense, Amm. 23, 5, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > intueor

  • 8 intuo

    in-tŭĕor, ĭtus, 2, v. dep. (in tmesi:

    inque tueri,

    Lucr. 4, 713; archaic form indo tuetur, Enn. ap. Non. 378, 18 = Ann. 73 Vahl.;

    and intuor,

    Plaut. Most. 3, 2, 150; Ter. Heaut. 2, 4, 23; Turp. ap. Non. 470, 30; Sen. Hippol. 898, and in the act. form intŭo, ĕre, Commod. 31, 1; 39, 5), to look at, upon, or towards (syn.: adspicio, contemplor, specto).
    I.
    Lit., constr. with simple acc., or in and acc.
    (α).
    With simple acc.:

    terram intuens modeste,

    Ter. Eun. 3, 5, 32:

    solem,

    Cic. Rep. 6, 18, 19; id. Tusc. 1, 30, 73:

    aliquid oculis,

    id. Fam. 5, 17, 4:

    ornamenta rei publicae,

    id. Prov. Cons. 9, 22:

    cum intueor et contemplor unumquemque vestrum,

    id. Planc. 1:

    huc atque illuc,

    id. de Or. 1, 40: lasciviam piscium, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

    terram,

    Cic. Cat. 3, 5, 13:

    me omnes intueri,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    ora omnium atque oculos,

    id. Mil. 16, 42:

    quid, ut noverca, me intueris?

    Hor. Epod. 5, 9:

    faciem alicujus,

    Nep. Ages. 8, 1:

    caelum,

    Suet. Aug. 17:

    nutum illius diligenter,

    to watch, Cic. Tusc. 5, 21, 61.—

    Of situation: cubiculum montes intuentur,

    Plin. Ep. 5, 6, 28.—
    (β).
    With in and acc.:

    in speciem rerum intuens,

    Cic. Univ. 10:

    in te intuens,

    id. Brut. 97, 331.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, to regard, observe, contemplate, consider, give attention to.
    (α).
    With acc. (so most freq.):

    ut tota mente Crassum atque omni animo intueretur,

    Cic. de Or. 2, 21, 89; cf.:

    intentis oculis omnes rei publicae partes,

    id. Agr. 2, 28:

    voluntatem eorum qui audiunt,

    id. Or. 8, 24:

    mentis acies seipsam intuens,

    id. Tusc. 1, 30:

    oratores,

    id. de Or. 1, 34, 156: potius, quid se facere par esset, intuebatur, quam quid alii laudaturi forent. he regarded more, had more respect for, Nep. Att. 9, 5; cf. id. Them. 7, 6:

    rationem,

    Quint. 3, 6, 83; 3, 8, 35 al.:

    tempestatem impendentem,

    Cic. Sest. 9:

    id ille intuens,

    Nep. Alcib. 4, 1. — In pass. part.:

    intuendum quid affectet quisque,

    Quint. 5, 10, 28:

    non tam veteranos intuendos nobis,

    Cic. Phil. 11, 15, 39.—
    (β).
    With adv.:

    quo intuens,

    Cic. de Or. 1, 34, 145.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in summos homines,

    Cic. de Or. 1, 2, 6:

    tu in tuā mtuens te continebis,

    id. Tusc. 2, 13, 31:

    in aliquod majus malum,

    id. ib. 3, 13, 28; id. Univ. 10 init.; Plin. Pan. 58, 8.—
    (δ).
    With ad (rare):

    ad finiendum bellum,

    Liv. 36, 45.—
    B.
    Esp., to regard with admiration, admire, wonder at:

    Graeci sic te intuebuntur, ut quendam ex annalium memoria esse delapsum putent,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 2, § 7:

    sicut aliquem de caelo delapsum,

    id. de Imp. Pomp. 14, 41.
    intueri, in pass.
    sense, Amm. 23, 5, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > intuo

См. также в других словарях:

  • look — /look/, v.i. 1. to turn one s eyes toward something or in some direction in order to see: He looked toward the western horizon and saw the returning planes. 2. to glance or gaze in a manner specified: to look questioningly at a person. 3. to use… …   Universalium

  • look — [look] vi. [ME loken < OE locian, akin to OS lōkōn, OHG luogēn (Ger dial. lugen), to spy after, look for] 1. to make use of the sense of sight; see 2. a) to direct one s eyes in order to see b) to direct one s attention mentally upon something …   English World dictionary

  • respect — [ri spekt′] vt. [< L respectus, pp. of respicere, to look at, look back on, respect < re , back + specere, to look at: see SPY] 1. a) to feel or show honor or esteem for; hold in high regard b) to consider or treat with deference or dutiful …   English World dictionary

  • respect — I (New American Roget s College Thesaurus) I v. t. heed, regard; relate to, refer to. n. esteem; feature, particular; (pl.) compliments. See respect, relation, courtesy. II High esteem Nouns 1. respect, regard, consideration, courtesy, attention …   English dictionary for students

  • look — look1 [ luk ] verb *** ▸ 1 direct eyes at someone/something ▸ 2 search for someone/something ▸ 3 have an appearance ▸ 4 seem ▸ 5 for saying how likely ▸ 6 making someone pay attention ▸ 7 face a direction ▸ + PHRASES 1. ) intransitive to direct… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • look — 1 /lUk/ verb 1 SEE (I) to turn your eyes towards something, so that you can see it: Sorry, I didn t see I wasn t looking. | If you look carefully you can see that the painting represents a naked man. (+ at): It s time we left, Ian said, looking… …   Longman dictionary of contemporary English

  • respect — /ri spekt /, n. 1. a particular, detail, or point (usually prec. by in): to differ in some respect. 2. relation or reference: inquiries with respect to a route. 3. esteem for or a sense of the worth or excellence of a person, a personal quality… …   Universalium

  • look — look1 W1S1 [luk] v ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(see)¦ 2¦(search)¦ 3¦(seem)¦ 4¦(appearance)¦ 5 look daggers at somebody 6 look somebody up and down 7 look somebody in the eye 8 look down your nose at somebody/something 9 look the other way …   Dictionary of contemporary English

  • look — I [[t]l ʊk[/t]] USING YOUR EYES OR YOUR MIND ♦ looks, looking, looked (Please look at category 19 to see if the expression you are looking for is shown under another headword.) 1) VERB If you look in a particular direction, you direct your eyes… …   English dictionary

  • look — v., n., & int. v. 1 a intr. (often foll. by at) use one s sight; turn one s eyes in some direction. b tr. turn one s eyes on; contemplate or examine (looked me in the eyes). 2 intr. a make a visual or mental search (I ll look in the morning). b… …   Useful english dictionary

  • look — [[t]lʊk[/t]] v. i. 1) to turn one s eyes toward something or in some direction in order to see 2) to use one s sight in seeking, searching, examining, watching, etc.: to look through the papers[/ex] 3) to glance or gaze in a manner specified: to… …   From formal English to slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»